Author: Tatev Matinyan

Բադալյանն ընդդեմ Ադրբեջանի վճիռ (գանգատ թիվ 51295/11)

Posted on by Tatev Matinyan

2021 թվականի հուլիսի 22-ին հրապարակվել է «Բադալյանն ընդդեմ Ադրբեջանի» (գանգատ թիվ 51295/11) վճիռը:

Հայաստանի Հանրապետության կառավարությունը գործին նեգրավվել է որպես երրորդ կողմ և համապատասխանաբար ներկայացրել է իր դիտարկումները:

Գործը վերաբերում է նրան, որ ադրբեջանական ուժերը ձերբակալել են դիմումատուին հայ-ադրբեջանական սահմանի մոտակայքում և 22 ամիս պահել են անազատության մեջ։

Հիմք ընդունելով Եվրոպական կոնվենցիայի 3-րդ հոդվածը (անմարդկային կամ նվաստացնող վերաբերմունքի արգելք)՝ դիմումատուն պնդել է, որ ձերբակալման ընթացքում ենթարկվել է վատ վերաբերմունքի, որը կալանքից ազատվելուց անմիջապես հետո վերջինիս մոտ առաջացրել է լուրջ հոգեկան խնդիրներ։

Եվրոպական դատարանը արձանագրել է, որ Ադրբեջանի կառավարությունը չի տրամադրել որևէ տեղեկատվություն դիմումատուի պահման վայրի, կալանքի պայմանների և ընտրված կարգի մասին կալանքի տակ գտնվելու ամբողջ ընթացքում:

Եվրոպական դատարանը եզրակացրել է, որ Ադրբեջանի կառավարությունը չի տրամադրել համոզիչ և բավարար բացատրություն առ այն, որ դիմումատուի հոգեկան լուրջ խնդիրները, որոնք ի հայտ են եկել կալանքից ազատվելուց անմիջապես հետո որևէ կերպ կապված չեն կալանքի պայմանների և այն վերաբերմունքի հետ, որը դիմումատուն ստացել է կալանքի տակ գտնվելու ընթացքում: Այսպիսով, Եվրոպական դատարանն արձանագրել է Կոնվենցիայի 3-րդ հոդվածի խախտում:

Ավելին, հիմք ընդունելով Եվրոպական կոնվենցիայի 5-րդ հոդվածը (ազատության և անձնական անձեռնմխելիության իրավունք)՝ դիմումատուն պնդել է, որ իր ձերբակալումը եղել է անօրինական։ Նա մասնավորապես պնդել է, որ որպես քաղաքացիական անձ, այլ ոչ թե ռազմագերի պետք է անմիջապես ազատ արձակվեր կամ իրեն հասկանալի լեզվով անմիջապես տեղեկացվեր կալանքի պատճառների մասին, տարվեր դատավորի մոտ և հնարավորություն տրվեր վիճարկել կալանավորման որոշումը։

Ադրբեջանի կառավարությունը պնդել էր, որ դիմումատուն կալանավորված է եղել որպես ռազմագերի։ Հասյատանի Հանրապետությունը, հանդես գալով որպես երրորդ կողմ և ներկայացնելով իր դիրքորոշումը, պնդել էր, որ տեղի է ունեցել դիմումատուի ազատության և անձնական անձեռնմխելիության իրավունքի խախտում, որը երաշխավորված է Եվրոպական կոնվենցիայի 5-րդ հոդվածով։

Եվրոպական դատարանը, համաձայնելով Հայաստանի Հանրապետության կառավարության կողմից ներկայացված դիրքորոշման հետ, նշել է, որ Ադրբեջանի կառավարությունը որևէ նյութ կամ որևէ տեղեկատվություն չի ներկայացրել ապացուցելու դիմումատուի ռազմագերի լինելու հանգամանքը։ Այլ փաստարկներ չեն բերվել առ այն, որ Կոնվենցիայի 5-րդ հոդվածը չի տարածվում դիմումատուի գործի վրա, և պատասխանող Կառավարությունը չի պնդել, որ նրա կալանավորումը համապատասխանում է 5-րդ հոդվածի 1-ին մասի 1-ին ենթակետերին կամ դիմումատուին տրամադրվել է որևէ ընթացակարգային երաշխիք:

 

http://hudoc.echr.coe.int/eng?i=001-211103

Avanesyan v. Armenia (application no. 12999/15)

Posted on by Tatev Matinyan

The applicant, Artur Avanesyan, is an Armenian national who was born in 1995 and lives in Masis
(Armenia).
The case concerns the applicant’s refusal to perform military service because, as a Jehovah’s
Witness, his conscience did not allow him to serve in the army. He was convicted of draft evasion
and sentenced to two years and six months’ imprisonment.
Relying on Article 9 (freedom of thought, conscience and religion) of the European Convention on
Human Rights, he complains about his arrest and subsequent detention, prosecution and conviction
for conscientious objection, despite having requested to do alternative civilian service.
Violation of Article 9
Just satisfaction:
non-pecuniary damage: 9,000 euros (EUR)
costs and expenses: EUR 1,500
https://hudoc.echr.coe.int/eng#{%22languageisocode%22:[%22ENG%22],%22respondent%22:[%22ARM%22],%22documentcollectionid2%22:[%22GRANDCHAMBER%22,%22CHAMBER%22],%22itemid%22:[%22001-211259%22]}

Ավանեսյանն ընդդեմ Հայաստանի վճիռ (գանգատ թիվ 12999/15)

Posted on by Tatev Matinyan

Դիմումատուն ՝ Արթուր Ավանեսյանը, ազգությամբ հայ է, ով ծնվել և ապրում է Մասիս քաղաքում:
Գործը վերաբերում է Դիմումատուի ՝ զինվորական ծառայություն անցնելուց հրաժարվելուն, քանի որ, որպես Եհովայի վկա, նրա կրոնական հավատամքն արգելում է ծառայություն բանակում: Արդյունքում վերջինս պատասխանատվության է կանչվել է ծառայությունից խուսափելու համար և դատապարտվել երկու տարի վեց ամսվա ազատազրկման:
Հիմք ընդունելով Մարդու իրավունքների Եվրոպական կոնվենցիայի 9 -րդ հոդվածը (մտքի, խղճի և կրոնի ազատություն) նա բողոքարկել է իր ձերբակալման և հետագա կալանքի, քրեական հետապնդման և դատապարտման իրավաչափությունը, այն համատեքստում, որ նա պատրաստակամություն է հայտնել քաղաքացիական այլընտրանքային ծառայություն կատարելու մասին:
Արդյունքում, Մարդու իրավունքների Եվրոպական դատարանն արձանագրել է ՄԻԵԿ 9 -րդ հոդվածի խախտում
Նախատեսելով փոխհատուցում
ոչ նյութական վնաս `9,000 եվրո (եվրո)
ծախսեր և ծախսեր ՝ 1,500 եվրո

https://hudoc.echr.coe.int/eng#{%22languageisocode%22:[%22ENG%22],%22respondent%22:[%22ARM%22],%22documentcollectionid2%22:[%22GRANDCHAMBER%22,%22CHAMBER%22],%22itemid%22:[%22001-211259%22]}

Khachaturov v. Armenia (Application no. 59687/17)

Posted on by Tatev Matinyan

The applicant, a Russian national of Armenian origin, faced extradition from the Armenian authorities to Russia where criminal proceedings for attempted bribe-taking were pending against him. The applicant unsuccessfully challenged the extradition decision which became final on 30 November 2017. On that date the Court granted his request for an interim measure under Rule 39 of the Rules of Court and, after considering the parties’ submissions on the issue, on 6 February 2018, decided to maintain the measure. Relying on Articles 2 and 3 of the Convention, the applicant claimed that his medical condition did not render him fit for being transferred either by air or land.

The core issue in the present case was whether the transfer for the purpose of extradition of the applicant, who was seriously ill, might, in itself, have resulted in a real risk of his being subjected to treatment contrary to Article 3. Indeed, the transfer of an individual whose state of health was particularly poor might, in itself, result in such a risk. However, the assessment of the transfer’s impact required a case-by-case assessment of the individual’s medical condition as well as the specific medical risks relied upon and substantiated by specific medical evidence, in the light of the conditions of that particular transfer.  This assessment had to be made in relation to the person’s medical condition at a particular point in time, considering that the specific risks substantiated at a certain moment could, depending on whether they were of a temporary or permanent nature, be eliminated with the passage of time in view of developments in that person’s state of health.

The Court concluded that there would be a violation of Article 3 of the Convention if the applicant was extradited to Russia without the Armenian authorities having assessed the risk faced by him during his transfer in view of the information as to his state of health.

Conclusion: violation in event of extradition without assessment of risk to health (unanimously).

 

https://hudoc.echr.coe.int/eng#{%22languageisocode%22:[%22ENG%22],%22respondent%22:[%22ARM%22],%22documentcollectionid2%22:[%22GRANDCHAMBER%22,%22CHAMBER%22],%22itemid%22:[%22001-210469%22]}

 

Խաչատուրովն ընդդեմ Հայաստանի վճիռ(գանգատ թիվ 59687/17)

Posted on by Tatev Matinyan

Դիմումատուն, ով ազգությամբ հայ է, Հայաստանի իշխանությունների կողմից հանձնվել է Ռուսաստանին, որտեղ նրա դեմ քրեական գործ էր հարուցվել՝ կաշառք ստանալու փորձի համար: Դիմումատուն ներպետական ատյաններում անհաջող կերպով վիճարկել էլ արտահանձնման որոշումը, որը վերջնական  էր դարձել 2017 թ. նոյեմբերի 30 -ին: Հիմք ընդունելով Մարդու իրավունքների եվրոպական Կոնվենցիայի 2 -րդ և 3 -րդ հոդվածների վրա ՝ դիմումատուն պնդել էր, որ իր առողջական վիճակը հնարավորություն չի դարձնում նրա ոչ օդային, ոչ ցամաքային փոխադրման համար:

Սույն գործի առանցքային խնդիրն այն էր, թե արդյոք ծանր հիվանդ դիմումատուի արտահանձնման նպատակով փոխանցումը կարող էր ինքնին հանգեցնել ՄԻԵԿ 3 -րդ հոդվածին խախտման: Թեև անհատի տեղափոխումը, որի առողջական վիճակը առանձնապես վատ էր, ինքնին կարող է հանգեցնել նման ռիսկի: Այնուամենայնիվ, փոխադրման ազդեցության գնահատումը պահանջում էր անհատի բժշկական վիճակի առանձին դեպքի գնահատում, ինչպես նաև այն հատուկ բժշկական ռիսկերը, որոնց վրա հիմնվում և հիմնավորվում էին հատուկ բժշկական ապացույցները `տվյալ փոխանցման պայմանների լույսի ներքո: Այս գնահատումը պետք է կատարվեր տվյալ պահին որոշակի ժամանակահատվածում անձի առողջական վիճակի հետ կապված, հաշվի առնելով, որ որոշակի պահի հիմնավորված կոնկրետ ռիսկերը, կախված այն բանից, թե դրանք ժամանակավոր են, թե մշտական ​​բնույթ կրող, կարող են վերացվել ժամանակի ընթացքում ՝ հաշվի առնելով այդ անձի առողջական վիճակի զարգացումները:

Դատարանը եզրակացրեց, որ Կոնվենցիայի 3 -րդ հոդվածի խախտում կլինի, եթե դիմումատուն հանձնվի Ռուսաստանին, եթե Հայաստանի իշխանությունները չգնահատեն իր տեղափոխման ընթացքում իր առջև ծառացած ռիսկը `հաշվի առնելով առողջական վիճակի մասին տեղեկությունները:

Դատարանը միաձայն վճռել է, որ Կոնվենցիայի 3 -րդ հոդվածի խախտում կլինի, եթե դիմումատուին Ռուսաստանին հանձնելու որոշումը կյանքի կոչվի, եթե Հայաստանի իշխանություններն այդ դրույթի համաձայն չգնահատեն վերջինիս տեղափոխման ընթացքում նրա առջև ծառացած ռիսկը՝ նրա առողջական վիճակի մասին տեղեկությունների հիման վրա։

 

https://hudoc.echr.coe.int/eng#{%22languageisocode%22:[%22ENG%22],%22respondent%22:[%22ARM%22],%22documentcollectionid2%22:[%22GRANDCHAMBER%22,%22CHAMBER%22],%22itemid%22:[%22001-210469%22]}